The red Centre

Ja... We zitten in het rode hart van Australie ! Overgens spreekt men niet voor niets van the red centre: de grootste geografische bezienswaardigheid van Australie bevindt zich hier, het zand en de rotsen zijn rood vanwege het ijzeroxyde in de grond, en rode strepen in de stroming wijzen op mineraalrijk, supergezond water. Na de enorme regenbui waarover we in de vorige blog spraken was de temperatuur gelijk gezakt naar 30 graden. Heerlijk. Echt een stuk aangenamer. 😀😀 En dat is nog steeds zo. Soms 32 graden maar prima te doen.

We wilden eigenlijk voorbij de Redbank Gorge doorrijden door de Mereenie Loop road: dit bleek een onverharde weg van 175 km. die het Watarrka NP verbindt met Kings Canyon. Het was jammergenoeg met onze camper niet te doen. Rammelderammel. Wij hebben geen 4 wheel drive. Dus omgekeerd en via Alice Springs terug en verder naar het zuiden. We zagen veel dieren onderweg: wilde paarden, emoes, dromedarissen, ezels, varanen, lizzards en veel sandflies. Vliegennetje op !      

De Kings Canyon is een spectaculair ravijn. Het wordt ook wel de Grand Canyon van Australie genoemd. Hier leven de Luritja people (aboriginal volk) De meer dan 100 meter hoge zandstenen wanden van de kloof bevatten fossielen van zeedieren en zelfs de golgslag van de oude zee is nog op meerdere stenen te zien. Het heeft ook een rijke vegetatie. Onderweg zijn we gestopt bij Kings Creek voor een wandeling door het dal van de Gorge. Was echt heel mooi. Op het caravanpark hadden we een zwembad en daar ontmoetten wij een leuk Nederlands jong stel. Al pratend iets te lang in het water gehangen. Was gezellig ! Nog net op tijd om de zonsondergang te bekijken. De volgende dag al vroeg op: en de Canyon Rim walk gedaan. Soms langs de rand van de canyon gelopen met prachtige vergezichten. We waren blij dat de temperatuur enigszins was gedaald en we hebben echt genoten. Dit was voor ons een toppertje. Na de middag verder op weg: via de Lasseter Hgw. gestopt bij de Mnt. Connor lookout: zoutvlaktes en rode duinen.

En dan is het zover en zijn we in Yulara.                                                                                      Het allerbelangrijkste symbool van de outback van Australie is de reusachtige monoliet Uluru (Ayers Rock) die hoog (348 mtr.) boven het vlakke woestijnlandschap uitsteekt. Uluru staat bekend om zijn kleuren die varieren van donkerrood bij zonsopgang tot zwart na een bui. Uluru betekent ontmoetingsplaats en veel Aboriginal paden uit de droomtijd, oftewel songlines, kruisen elkaar op deze plek. Het is een van de natuurlijke wereldwonderen evenals de 36 rotskoepels van de Kata Tjuta (hoogste is de Olga 546 mtr.) en hun diepe valleien en kloven. Deze bezienswaardigheden bevinden zich in het Uluru - Kata Tjuta NP. en werden in 1987 op de werelderfgoedlijst geplaatst. Voor Aboriginals die hier wonen (het Anangu volk) is dit gebied heilig. De heilige rots mag niet meer door toeristen beklommen worden. 👍

Woensdagmorgen vertrokken we wederom vroeg - voor het eerst dat we hier zijn is het bewolkt !?- om bij de Kata Tjuta de "Valley of the Wind" wandeling te doen. Weer bijzonder met zijn gapende afgronden en een waterbassin. Wij zagen er honderden zebravinkjes. Supersnelle vogeltjes die daar aan het badderen waren. Bij terugkomst merkten we dat er ivm. de temperatuur geen doortocht meer mogelijk was voor deze wandeling. Dus wij hadden geluk met onze vroege start! Bij het cultureel centrum waren aborigen vrouwen aan het schilderen. Puntjestechniek. Ieder schilderij heeft symbolische historische waarden met een verhaal. Bij de AyersRock zijn we helemaal rondgegaan en 's-avonds uiteraard naar een sunset lookout. Ondanks de bewolking van vandaag kwam de zon op het juiste moment ! Cadeautje 😍

Vannacht hadden we veel wind en onze camper schudde flink vanuit de zijkant. Desertstorm. Vanmorgen was alles weer in kannen en kruiken: blauwe lucht en stralend zonnetje. We hadden een lange rit voor de boeg van 701 km. Voorbij Erldunda bezochten we een working cattle station, een veebedrijf in werking: 100km. bij 40 km. en ruim 10:000 koeien. (Geen een was er thuis. Ze liepen allen in de woestijn te grazen, sommige kwamen we tegen langs of op de weg). Hier maakten we kennis met de jackaroos en hun outback manier van leven.

Onderweg lekker genoten van de muziek Mp3 van Thea - verder naar Coober Pedy -via de painted desert. Dit stadje ligt diep in de Outback van South Australie en is een symbool van het harde en ruwe leven in deze streek. Boven de grond kent dit droge gebied extreme temperaturen tot 50C en in het begin van het jaar zijn er heftige zandstormen. In dit dorpje hebben vele locals een woning gemaakt onder de grond, zogenaamde "dugouts" (uit de stenen geblazen, gehakt en gegraven). Er zijn zelfs ondergrondse hotels, winkels en een kerk.